مقایسه تمرینات پلیومتریک و ثبات مرکزی در تعادل پویای دختران ورزشکار

هدف از این پژوهش مقایسه هشت هفته تمرین پلیومتریک و ثبات مرکزی در تعادل پویای دختران نوجوان ورزشکار بود.45 دختر نوجوان ورزشکار با محدوده سنی 18- 16 سال و میانگین وزنی 04/58 کیلوگرم و میانگین قدی 44/162 سانتی متر بدون سابقه آسیب در بدن و ابتلا به بیماری خاصی به صورت داوطلبانه در این تحقیق شرکت کردند و بصورت تصادفی به سه گروه 15 نفری،گروه تمرین پلیومتریک.گروه تمرین ثبات مرکزی. گروه کنترل تقسیم شدند.روز قبل از اجرای هشت هفته برنامه تمرینی،تعادل پویای آزمودنیها با استفاده از تستy اندازه گیری شد.در طی هشت هفته که دو گروه تمرینی، تمرینات ویژه خود را انجام می دادند،از گروه کنترل خواسته شد تا فعالیت های بدنی روزانه خود را حفظ نمایند.روز بعد از اتمام هشت هفته دوره تمرینی،تعادل پویای آزمودنیها اندازه گیری شد.برای تجزیه و تحلیل آماری از روش های آمار توصیفی برای تعیین میانگین ویژگی های افراد و مقدار دست یابی در هر سه جهت تست y ، از t تست همبسته برای مقایسه میانگین پیش آزمون و پس آزمون در هر گروه و از آنالیز واریانس یک سویه و آزمون تعقیبی توکی در سطح خطای آلفای 05/0 برای مقایسه میانگین گروه ها استفاده شد. تمرینات پلیومتریک افزایش معنی دار فاصله دست یابی در هر سه جهت تست y و تمرینات ثبات مرکزی در دو جهت (خلفی داخلی و خلفی خارجی) نشان دادند.یافته های تحقیق همچنین نشان داد تمرین پلیومتریک نسبت به تمرین ثبات مرکزی بهبود بیشتری در تعادل پویای آزمودنی ها در جهات قدامی و خلفی خارجی ایجاد می کند.با توجه به نتایج تحقیق استفاده از تمرینات پلیومتریک و ثبات مرکزی بویژه تمرینات پلیومتریک به منظور بهبود تعادل پویای ورزشکاران توصیه می شود.